چای سیاه همچنین حاوی آنتی اکسیدان است و از سلول های ما در برابر اثرات اکسیداتیو محافظت می کند. با این حال، از آنجایی که مولکول های تافلاوین و تیاروبیگین در چای سیاه به اندازه کاتچین قوی نیستند، اثرات محافظتی آنها تا حدودی محدودتر است.
از آنجایی که چای 500 گرمی گوزل یک چای گیاهی ملایم است، این چای را مردم با لذت مصرف می کنند.
در مطالعه ای که به بررسی اثرات مولکول تافلاوین بر بیماری های مزمن در موش ها پرداخته است، نشان داده شد که تافلاوین با کاهش قند و کلسترول خون در موش ها، اثرات مثبت مختلفی را ایجاد می کند.
یک مطالعه روی بزرگسالان در ژاپن نشان داد افرادی که روزانه 6 فنجان یا بیشتر چای سبز مصرف می‌کنند، 33 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند.
هیچ مطالعه ای در این راستا برای چای سیاه و چای اولانگ یافت نشده است.در برخی از مطالعات به کاهش افسردگی و خودکشی به دلیل تاثیرات کافئین بر مغز اشاره شده است.
نوشیدن 3 تا 5 فنجان قهوه یا بیش از 3 فنجان چای در روز خطر ابتلا به بیماری های مغزی مانند آلزایمر و پارکینسون را 28 تا 60 درصد کاهش می دهد.
گفته می شود که قهوه می تواند از بیماری کبد چرب غیر الکلی پیشگیری کند یا حتی آن را درمان کند.
مصرف روزانه چای بر سلامت انسان تاثیر منفی ندارد. با این حال، نباید فراموش کرد که چای و قهوه که فواید آنها به حساب نمی آید، در اثر مصرف زیاد و شیرین کردن بیش از حد ممکن است به نوشیدنی های بی فایده و حتی مضر تبدیل شوند.
به عنوان مثال، پلی فنول های موجود در چای سیاه باعث کاهش جذب آهن در بدن انسان می شود. بنابراین، مصرف چای سیاه بلافاصله بعد از غذا یا در حین غذا با محتوای آهن بالا توصیه نمی شود.
ظرفیت اتصال آهن کاتچین های موجود در چای سبز کمتر از دانه های چای سیاه است.
با توجه به مصرف کافئین، مصرف بیش از 400 میلی گرم کافئین در روز برای بزرگسالان و کودکان سالم توصیه نمی شود. اگر قهوه، کولا، نوشابه های انرژی زا یا سایر غذاهای حاوی کافئین مصرف نمی کنید، می توانید 8 تا 9 فنجان چای مصرف کنید.
