چندین نوع لامپ تنگستن هالوژن و انواع لامپ هالوژن ال ای دی سقفی اکنون منبع روشنایی رشته ای پیش فرض هستند (و توسط سازنده ارائه می شوند) برای اکثر میکروسکوپ های سطح آموزشی و تحقیقاتی که در سراسر جهان به فروش می رسند.
آنها برای بررسی میدان روشن، فتومیکرووگرافی و تصویربرداری دیجیتالی از سلول‌ها و بخش‌های بافتی رنگ‌آمیزی، و همچنین کاربردهای نور منعکس‌شده متعدد برای تولید و توسعه صنعتی عالی هستند.
میکروسکوپ‌های نور پلاریزه که برای شناسایی ذرات، آنالیز فیبر، و اندازه‌گیری‌های انکسار مضاعف و همچنین کاربردهای معمول زمین‌شناسی پتروگرافی استفاده می‌شوند، معمولاً از لامپ‌های تنگستن-هالوژن با قدرت بالا استفاده می‌کنند تا شدت نور لازم را از طریق پلاریزرهای متقاطع فراهم کنند.
استریومیکروسکوپ ها همچنین از این منبع نوری فراگیر در هر دو مدل اولیه و پیشرفته بهره می برند.DIC ) و کنتراست فاز) در میکروسکوپ های ترکیبی نور عبوری، رایج ترین منبع نوری که در حال حاضر مورد استفاده قرار می گیرد، لامپ تنگستن- هالوژن 12 ولتی 100 واتی است.
در آزمایش‌های طولانی‌مدت (معمولاً، آزمایش‌هایی که به صدها تا هزاران تصویر نیاز دارند)، این لامپ به‌ویژه پایدار است و تنها در معرض سطوح جزئی نوسانات زمانی و مکانی خروجی در شرایط عملیاتی عادی است.
اولین لامپ های رشته ای تجاری مجهز به رشته های تنگستن در اوایل دهه 1900 معرفی شدند.
این رشته‌های پیشرفته که می‌توانستند حلقه شوند، سیم پیچ شوند و در دماهای بسیار بالا کار کنند، بسیار متنوع‌تر از پیشینیان مبتنی بر کربن و اسمیم هستند.
لامپ های کربنی از تبخیر سریع رشته در دماهای بالاتر از 2500 درجه سانتیگراد رنج می برند و بنابراین باید در ولتاژهای پایین تر برای تولید نور با دمای رنگ نسبتاً پایین (زرد) کار کنند.
در مقابل، تنگستن دارای نقطه ذوب تقریباً 3380 درجه سانتیگراد است و می توان آن را تا تقریباً این دما در یک پوشش شیشه ای گرم کرد تا نوری با دمای رنگ و طول عمر بالاتر نسبت به مواد قبلی مورد استفاده برای رشته های لامپ تولید کند.
نگرانی عمده در مورد لامپ های تنگستن این است که در طول کارکرد عادی، رشته به طور مداوم تبخیر می شود و تنگستن گازی تولید می کند که به آرامی قطر رشته را کاهش می دهد و در نهایت در داخل پوشش شیشه ای به عنوان یک رسوب سیاه شده و دوده جامد می شود
با گذشت زمان، خروجی لامپ کاهش می‌یابد زیرا باقیمانده تنگستن رسوب‌شده روی دیواره‌های پوشش داخلی ضخیم‌تر می‌شود و مقادیر فزاینده‌ای از طول موج‌های مرئی کوتاه‌تر را جذب می‌کند.
به همین ترتیب، از دست دادن تنگستن از رشته، قطر را کاهش می دهد و آن را به قدری نازک می کند که در نهایت از بین می رود.
